Chciałam napisać trochę o Mnie i o mojej niepełnosprawności. Jestem niewidoma od urodzenia i chciałam napisać też o swoich problemach.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
No to już był szczyt wszystkiego. Musiałam wysłać orzeczenie do biblioteki w Warszawie. Oczywiście nie wysłałam przecież jak mam legitymację PZN to jestem niewidoma. To xo mam sobie oko wyjąć! Mam udawać inne niepełnosprawności! Durny lekarz orzecznik okrweślił Mnie, że mam chorobę neurologiczną, a nir jestem niewidoma! Nie lubię idjotycznych komisji, psiej rerenty i nie lubię rządu.
Fajnie by było dostać wehikuł czasu i urodzić się drugi raz. Bardzo dobrze widzieć, nie dostawać renty, nie kombinować z jakimiś wydłużeniami i nie nosić wogóle okularów. Nauka braila jest potrzebna z innego powodu, ale tu chodzi o życie.
To straszne, że portale społecznościowe tak dyskrinują osoby niewidome. Głupio zrobili, że zmienili kolejność linków. Każdy link gdzie indziej. Próbowałam napisać do administratorów żeby przywrócili kolejność i nic. Poprostu olali Mnie. Czy niewidomi nie mogą korzystać z facebooka!
Nie mogę przekonać rodziców, że chciałabym jeszcze zostać jeszcze jeden rok w trzeciejlo. Chodzi o wydłużenie w sęsie nie promowania Mnie. To jest inwestycja w siebie. Może to wygląda jak kombinowanie, ale szkoła chce Mi pomóc.
Po rozmowie ze szkolnym psychologiem stwierdziłam, że to poroniony pomysł żebym pomagała uczniom w nauce to znaczy sam pomysł nie jest zły, bo ja lubię pomagać innym, ale jeżeli mam tylko odrabiać uczniem lekcje żeby on tylko odrobił lekcje to nie jest dobry pomysł. Potem uczeń nauczy się, że tylko odrobi lekcje i już. Owszem nie zawsze trzeba skończyć pedagogikę żeby pomagać innym, ale w tym przypadku to trzeba przynajmniej mieć pojęcie. Ja mam zajęcia ze studentami, bo oni się uczą jak uczyć i to jest najlepiej, utrwalają ze Mną materiał, a nie tylko wyjaśniają pracę domową. To był poroniony pomysł stwierdziłam Nie wiem jaki to nauczyciel wymyślił. A co bym miała robić przy komputerze jeśśli nie mam uprawnień.
Jak już mówiłam, że żałuje jednego i podkreślałam, że warto rozwijać talent od najmłodszych lat i będę pisać o tym często, bo to ważne. I dla osób zdrowych i dl niewidomych. Powiem też o ubezwłasnowolnieniu. Nie można tak jak to moi rodzice chcą Mnie ubezwłasnowolnić w sęsie takim, że nie mogę podejmować własnnej decyzji. Ja mam takie same prawa jak osoby widzące i chce żyć tak jak osoby widząfce, nie chcę być ubezwłasnowolniona.
Jak już wspomniałam nie żałuje, że rodzice dali Mnie do szkoły dla słabowidzących, ale żałuję jednego. Żałuje, że nie uczę się jeździć konno i, że nie rozwijam swoich muzycznych umiejętności. Teras chcę się skupić się na maturze. Owszem w każdym wieku można zacząć, ale jak się robi od najmłodszych lat to później jest łatwiej wrócić do tego.
Nie chcę słyszeć steotypów, że osoba niewidoma to tylko robi szczotki, albo pracuje w gabinecie masarzu. W latach dziewiędziesiątych może i tak było. Chociaż fajne były te lata, bo ta technologia też nie jest dobra, ale dawniej ludzie tak myśleli. Osoby niewidome wykonują zawody takie jak widzące no oczywiście nie wszystkie, ale to nie jest powiedziane, że osoba z problemami wzroku musi przejść badania no może w, niektórych zawodach gdzie trzeba wysiłku fizycznego, ale nie we wszystkich. To bzdura. PPPrecz ze stereotypami!.
Chciałabym pojechać gdzieś na wystawę sztuki z autodyskrypcją. Autodeskrypcja jest to nagrany opis przez lektora obrazu, czy komentowanie filmu kiedy aktorzy nic nie mówią. Chciałabym też obejrzeć film z autodeskrypcją. Oglądając filmy rozumiem z dialogów, albo jak ktoś Mi dopowiada.
Kiedy byłam u lekarza w sprawie zaświadczenia o dyskalkulii czyli problemów z matematyką, którą można wyleczyć lekarz nie pytał Mnie wogóle o matematykę tylko czy mam chłopaka, a miałam mieć obniżony poziom wymagań. Z niektórych przedmiotów miałam typu biologia, chemia, fizyka, ale z matematyki miałam tylko tyle, że nie miałamrobić żadnych rysunków. A Niektórzy mówią, że miałam obniżony poziom wymagań i, że jestem faworyzowana z matematyki. Po pierwsze nie musiałam być faworyzowana tak bardzo z matematyki można Mi było odpowiednio pomóc po drugie dostawałam same jedynki i jeszcze nauczycielka krzyczała na Mnie czasami bez powodu żeby tylko się wyżyć.
Jak wspomniałam wcześniej nie żałuje, że uczę się w szkole specjalnej. Ale gdybym widziała poszłabym ddo masowej szkoły, nie musiałabym dostawać renty, wykonywałabym zawód w przyszłości taki jaki bym tylko chciała. A przede wszystkim miałabym dużo, dużo znajomych. Już od najmłotszych lat nie mogłam się pogodzić, że zdrowi rówieśnicy nie tolerują mojej choroby. Owszem małe dzieci nie rozumieją sytuacji, ale i wśród dorosłych zdarza się, że nie jestem rozumiana niestety. Wiadomo życie jest brutalne, ale to nie znaczy, że ktoś Mi robić przykrość.
Są ludzie do, których mam żal, że pozostawiają Mnie samią zze sobą z problemami i, że nawet nie mają żadneggo pomysłu na alternatywę dla Mnie. Straszne.
Nie żałuje, że rodzice dali Mnie do szkoły specjalnej, bo co z tego, że jest nauczyciel wspomagający w klasie integracyjnej jak ma jednego ucznia na wuzku, drugi jest niewidomy, a jeszcze jeden nie słyszy. I co jak nad wszystkimi zapanować. A Urzędnicy taką kasę biorą, a szkoły zamykają i jeszcze im mało. Co przeszkadzają takie ośrodki takie jak mój. Słyszałam w telewizji, że dzieci w specjalnych ośrodkach wogóle się nie rozwijają. Powiedzieli to po to, żeby szuikać oszczędności. Gdyby szkoły masowe jeszcze były choć trochę przygotowane do przyjęcia uczniów. Owszem spotykałam się z dziećmi zdrowymi naprzykład w szkole muzycznej i byłam dobrze traktowana i do tej pory tam chodzę i w innej szkole też byłam dobrze traktowana. Ale tu chodzi o coś innego. Nauczyciele wogóle nie znają braila, nie potrafią poświęcić jednemu uczniowi czasu i co! A coto urząd obchodzi!
Któregoś dnia podczas zajęć z orientacji w terenie gdy już wracałam do szkoły zgubiłam się. Instruktorka gdzieś szła dalej, bo myślała, że ja znam drogę, a ja zapomniałam i się zgubiłam. Przez chwilę nie wiedziałam co robić. W końcu młody mężczyzna podszedł do Mnie, zapytał Mnie czy nie potrzebuje pomocy i gdzie chcę iść. Odpowiedziałam Mu, że chcę iśść do ośrodka dla dzieci i młodzieży słabowidzącej i niewidomej do szkoły. Oczywiście nie wiedział o co chodzi, ale powiedział, że zapyta się kogoś i dopiero starszy nieco mężczyzna dopiero doprowadził Mnie na miejsce. Mówię wam to jest gorszy stres jeszcze bardziej niż przed klasówką czy maturą. Owszem matura też jest dużym stresem, bo człowiek boi się się jak będzie trudna, ale po egzaminie stres mija, a wyjście na dwór osoby niewidomej to straszne. Od tej pory sama nigdzie nie wychodzę.
Jestem bardzo JJestem bardzo ciekawa jak roztrzygnęła się sprawa ze Mną między nauczycielami, dyrekcją i innymi osobami. Czy mój pomysł wchodzi w grę. Dla osoby niewidomej najgorszym stresem nie jest stres przed egzaminem, a wyjście na dwór. Kiedy miałam zajęcia z orientacji w terenie musiałam sama wysiąść na danym przystanku oczywiście na polecenie instruktorki. No jak w autobusie była obcja mówiona czyli bł nagrany głos jaki przystanek, ale najgożej przy wsiadaniu w pierwszym autobusie kierowca zamknął zPrzde Mną dzwi omało co Mnie nie przygniótł. To dopiero stres.
Mój kolega to naprawdę ma szczęście, że mógł sobie przedłużyć trzecią klasę lo. Jetgo rodzice powiedzieli mu, że on odpowiada za siebie. A moi! U Mnie w domu nie mam nic do powiedzenia. Ciągle jest jakaś przeszkoda. Czuje się ubezwłasnowolniona. Nawet dyrekcja szkoły nie ma na moich rodziców wpływu i ciągle uważa, że ja mogę pomagać uczniom bez żadnego przygotowania. Poprostu kpina.
Nie dam się dać zbić z pantałyku. Osoba niewidoma wcale nie musi być tylko masarzystą, może być kim tak naprawdę chce. Owszem są pewne ograniczenia w niektórych zawodach typu terapeuta zajęciowy czy podobnych, ale to nie znaczy, że nie może pracować jako pisarz, czy nauczyciel, czy informatyk. Znam kolegę, który jest z zawodu informatykiem i jest niewidomy. Oczywiście ja się nie wybieram na ten zawód, bo mam problemy z matematyką. Jeżeli instytucje i zakłady pracy dadzdzą szansę niewidomym pracowć to niewidomi w każdym zawodzie się odnajdą.
Boże co za kraj. Ja nie chcę siedzieć na zasiłku. Nie promowanie Mnie to byłby naprawdę bardzo dobry sposób. Najlepiej bybyło żeby osoba niewidoma siedziała na zasiłku! Mama była na spotkaniu w sprawie jakiś kontroli. Nie wiem czego się dowiedziała, bo Mnie to nie interesuje, ale nauczanie indywidualne to nie są pieniądze na marne. Owszem tu chodziło o coś innego potem osoby Mniej zdolne też chcą się realizować gdzieś, a nie mogą. Już nie wiem jak rozmawiać z rodzicami. Nie chcę Mi się nawet z Nimirozmawiać.
Fajnie bybyło żyć w świecie w którym nie ma kłopotów, nie ma trosk i nie ma żadnych nerwów. I jeszcze ludzie mają złote serca.
Czas leci, a ja wciąż jestem na lodzie, wciąż nie mam pomysłu na życie. Jestem pozostawiona sama sobie. Czuje się w domu jak w więzieniu. Ucząc się mam co robić. Poznaje nowych ludzi. Coras bardziej życie Mnie przerasta.