Chciałam napisać trochę o Mnie i o mojej niepełnosprawności. Jestem niewidoma od urodzenia i chciałam napisać też o swoich problemach.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Chciałabym dążyć do celu. Chciałabym spełnić swoje marzenia i żeby ludzie poważnie podeszli do mojego problemu. Jedynie nauczyciele w szkole poważnie do tego podchodzą. Ja nie mam zamiaru czekać jak coś otworzą i tak nie wiadomo coto będzie. Chcę się dalej uczyć i coś robić żeby nie siedzieć w domu. Jestem dość młoda i wszystko przede Mną. Słyszałam, że dziewczyna niewidoma pisze wiersze. Też raz próbowałam. Ale chciałabym mieć wwiększy kontakt z ludźmi.
Staram się być jak najbardziej samodzielna. Choć moi rodzice są zbyt nadopiekuńczy . Nie rozumieją Mnie. Nikt nie potrafi Mi pomóc. Poprostu chcę żyć tak jak moi rówieśnicy. Chcę donormalnych ludzi. Owszem osoba niewidoma może się cieszyć z życia, ale co z tego jak są przeszkody za każdym razem.
Czy to musi tak być, że osoba nieidoma musi być pokazywana tylko w mediach. Czy osoba niewidoma tylko jest masarzystą, albo robi szczotki. Ludzie są poprostu niewykształceni w tej sprawie. Czarno widzę otwarcie tamtej szkoły policealnej na Wyścigowej. Straszne. Moikoledzy studiują, albo uczą się coś, a ja skończę w domu tak.
Nie lubię jak ktoś Mi daje obłudną nadzieję. że będę widziała z drugiego metra przeszkodę, albo, że będzie jakaś szkoła policealna kiedyś. Tak jak dziś moja Mama nie może przeboleć jak nie pójdzie do nauczyciela i z Nim nie porozmawia. Tylko najczęściej nic z tego nie wychodzi. Okulista też dał Mi obłudną nadzieję. że będę lepiej widzieć.
Nie mogę się pogodzić z tym, że niektóre osoby Mnie nie rozumieją. Pozostawiają Mnie samą sobie z moimi problemami i zamykają Mnie w domu. Jest Mi przykro. Jedynie nauczyciele w szkole Mi pomagają.
Dostałam perspektywę. Jednak ta propozycja, którą dostałam czyli warsztaty terapii zajęciowej okazałaa się nietrafhna. Dostałaminną propozycję w jakiejś akademii artystycznej lecz chyba też się na to nie wybiorę. Owszem mam zdolności muzyczne i teatralne, ale ja chcę być wśród normalnych ludzi. Nie jestem pewna jacy ludzie tam są, ale z tego co słyszałam są ludzie tam z niepełnosprawnością intelektualną, bo ptowadzący te warsztaty festiwale Nieprzetartego Szlaku przyjmował w dużej mierze mierze osoby upośledzone umysłowo.
Stamam się żyć tak jak normalna, zdrowa oosoba, mam takie same marzenia jak wswsppomniałam wcześniej spełniło się moje jedno marzenie, ale wszystko przede Mną. Jednak chciałabym być niezależna i być postrzegana jak normalna osoba. Wiadomo, że jeżeli sama będę zachowywać jak w pełni sprawna to ędę tak postrzegana jak normalna. Jednak najczęściej jest inaczej.
Ludzie zdrowi często mylą pojęcia. Współczucie i zrozumienie to dwie różne rzeczy. Rozumienie osob niewidomej to nie dogadywanie oraz nie naśmiewanie się z Niej. N natomiast wspóczucie to branie osoby niewidomej na siłę na rękę lub wsadzanie jej nie do tego autobusu.
tydzień temu odniosłam sukces. Zajęłam trzecie miejsce w konkursie recytatorskim. Był to konkurs integracyjny. Więc były osoby niepełnosprawne i pełnosprawne. I komisji, która oceniała nie przeszkadzało to, że nie widzę ani to, że trochę się denerwuję. Ja widać osoba niewidoma może się rozwijać.
Najczęściej nurtuje Mnie to, że szczególnie starsi ludzie są nadopiekuńczy. Często pytają się gdy chcę gdzieś iść gdzie idę zamiast czy potrzebuję pomocy. Albo też na siłę dosołwnie wsadzane są do nie tego autobusu co trzeba. albo jeszcze na za pytanie gdzie jest dany budynek odpowiadają tam, albo za tym czarnym budynkiem.
Kiedyś powiedziano Mi kiedy bbyłam w kuratorium pytając o pomoce naukowe dla niewidomych zapytano Mnie czy ja muszę mieć maturę. Teoretycznie nie. Ale co mogę robić w życiu. Osoby widzące też mają z tym problem. Wolą robić po dwa kierunki studiów niż siedzieć w domu. Czy szczególnie osoba niewidoma musi być pozostawiona sama sobie z problemami.
Jak już wspomniałam nie wszyscy Mnie akceptują. Jest Mi czasem przykro, że nie wszyscy Mnie tolerują. Niektórzy zdrowi ludzie to myślą, że osoba niewidoma jest inna, a to nie prawda. Ja z tym się nie mogę pogodzić. Myślę, że ludzie zdrowi nie zdają sobie sprawy jak funkkcjonują niewidomi.
Jedno moje marzenie się spełniło. Spotkałam się z moim ulubionym zespołem Enej. A inne niestety nie. Osoba niewidoma ma takie marzenia jak widząca. Chciałabym pojechać na Ukrainę kiedyś i obejrzeć film z autodeskrypcją. A z marzeń zawodowych. Ciężko powiedzieć. Zawsze chciałam być nauczycielką lecz nie wiem czy to się spełni. Jestem traktowana czasami jak osoba upośledzona umysłowo oczywiście nie chcę obrażać tych ludzi. Ciężki okkres przede Mną.
Nauka osoby niewidomej właściwie niczym się nie różni. Nie rozumiem dlaczego chcą likwidować szkoły specjalne. Ja nauczyłam się w SOSWDla dzieci i młodzieży słabowidzącej i niewidomej i niechciałabym iść do szkoły masowej. Niebyłabym tam akceptowana przez rówieśników. Chociaż różnie to bywa.
Osoba niewidoma ma w życiu ciężko chociażby na rynku jak już wspomniałam wcześniej. Staram się jednak zachowywać jak osoba w pełni sprawna. Nie wszyscy sobie to wyobrażają. Kiedyś powiedziała Mi pewna kobieta, że jestem ładna, bo nie wyglądam na osobę niewidomą. Czy jak ktoś jest niewidomy to musi być brzydki.
Chciałabym w przyszłości dalej się kształcić tak jak moi koledzy. Mam problemy z matematyką i chciałabym reaizować swoje marzenia zostać jeszcze rok jednak nie wszyscy się z tym zgadzają. Nie chcę tylko siedzieć w domu, chcę się dalej rozwijć dalej chcę inwestować w siebie. Na masarzystke nię mogę, bo przekracza to moje możliwości, na warsztaty terapii zajeciowej też n nie chcieli Mnie przyjąć. Cały czas jestem na lodzie. Chcę do ludzi.