Bycie niewidomym bez tajemnic

Moje życie coraz bardziej Mnie przerasta, bo wciąż jest ta sama sytuacja. Wciąż szukam pomocy. Jeżeli nikt Mi nie pomorze to naprawdę skończy się bardzo źle. Chcę wolności!

Dawniej życie wydawało Mi się kolorowe. Nie wiedziałam coto znaczy być osobą niewidomą. Natomiast dzisiaj zaczynam inaczej patrzeć na życie. Poważnie podchodzę do do wyboru zawodu na, który nie mam szans i myślę inaczej o ludziach. Dla rodziców ciągle jestem małą dziewczynką dlatego im się wydaje się, że powinnam być zadowolona. Kiedy jest wszystko dobrze to jestem. Małe dzieci powinno się w pewien sposób wdażać w dorosłe życie to znaczy nie można im mówić, że świat jest kolorowy.

Ja się nawet nie przejmuje wczorajszą sytuacją. Mój tato sam leży odłogiem całymi dniami, a moja mama mówi cały czas, że nauczyciele chcą Mnie przetrzymać tylko dlatego bo mają z tego pieniądze. Owszem na pewno mają, ale to nie prawda, bo jak jeden uczeń odchodzi to nauczyciele mają innych uczniów. Ja się tym nawert nie przejełam. Mama mówi, że inni rodzice narzekają na szkołę, a sami co robią. Sami odpowiadają sobie na pytanie.

Nie mam pretensji do szkoły, bo szkoła dała Mi szansę. Nie mogę zdawać w tym roku matury, bo nie jestem jeszcze gotowa ze względu na mój stan zdrowia, ale chciałam jak już wcześniej wspominałam zostać jeszcze rok oczywiście tylko  rok  w trzeciej klasiee w sęsie nie promowania, ale szkolna psycholog i rodzice nie wyrazili zgody. Oto Mi chodziło. Będę myśleć nad sprawą po świętach. Teras zastanawiam się co z tym zrobić.

Ktoś Mi powiedział, że w siedząc w domu można się czymś zająć. To kompletna bzdura. Najlepiej uczyć się samodzielności między ludźmi, a nie w domu. . Nie wiem czy ktoś to zrozumie, że ja chcę się rozwijać tak jak inni.

Im jestem coraz bardziej starsza tyy inaczej patrzę na życie, bo zdaje sobie sprawę, że w życiu wcale nie jest takk różowo. Niestety bardzo krótki okres czasu marzyłam o tym żeby dorosnąć, ale szybko Mi przeszło.

Akceptuje swoją niepełnosprawność, bo wiem, że inni mają tylko o co innego Mi chodzi, ale o tym później. Instruktorka na zajęciach z orientacji w terenie pochwaliła Mnie, że tak sobie świetnie radzę. Trochę Mnie to podbudowało i zostałam doceniona.

A gdyby tak mieć swój mały świat w którym całe życie jest wypełnione szczęściem i radością, gdzie nie ma chorób ani kłopotów. A gdChciałabym żyć w świecie gdzie nie mam chorób, kłopotów ani problemów. A gdzie jest ten świat. A gdzie jest ten świat. Ja wiem. Daleko od Nas. To jest długa droga żeby pójść do tamtego świata.

Słyszałam o wynalazku dla niewidomych. O latarce, która wychwytuje przeszkody znajdujące się wyżej. Moim zdaniem lepsze to niż laska, ale to nie jest w użyciu, a szkoda.

Polak mądry po szkodzie znane powiedzenie. Sprawdza się jak najbardziej. Nikt nie myśli na bierząco tylko, a trzeba było, a mogłam pomóc i niestety za późno.

Wszyscy Mnie pytają co chciałabym robić w przyszłości. Standardowe pytanie i ja mówię nie wiem, albo muszę robić z siebie wariatkę, bo nie mogę chwycić się każdego zawodu, bo wzrok Mi na to nie pozwala. I to nie jest żaden problem.

Fajnie, że dostałam dopłatę na wczasy turystyczne i cieszę się z tego, ale ostatni raz, bo jak się już nie będę uczyć to nie będą dawać Mi co roku. Ktoś powiedział Mi, że może z innych źródeł dostanę tylko z jakich. Trzeba patrzeć realnie na świat. Moi rodzice są jeszcze młodzi, ale nie będą wiecznie żyli nie po to założyłam bloga żebyy obgadywać kogoś tylko chcępokazać jakie jest moje życie owszem nie można być pesymistą, ale z czego mam się cieszyć!

Czasem czuje się niepotrzebna. Wogóle nie mogę się rozwijać jako ossoba niewidoma nie mogę podjąć każdej pracy, bo nie ma i poco żyć. Jedynie dla rodziny, którą kocham, ale nie rozumieją Mnie. Owszem dają Mi jedzednie i dobrze, bo są rodziny w których wogóle jest okropnie, ale rodzice nie potrafią do Mnie dotrzeć. A co najgorsze, że nikt nie ma na nich wpływu.

Wybranej pracy nie ma, szkoły specjalne chcą likwidować i nic nie ma. Nawet książek brajlowskich nie ma. Niewidomi nie mają sszansy żyć w tym kraju.

Najlepiej to umrzeć, bo mam dosyć całego życia, domu  otoczenia i złych ludzi. Na tamtym świecie wciąż tętni życie, nie ma łez, nie ma problemów. życie na ziemii to piekło.

Często śnią Mi się ludzie, którzy chcą Mi pomóc, bo cały czas o Nich myślę. Nauczyciele ze szkoły, mój ulubiony zespół Enej i moja znajoma pielęgniarka, która pomogła Mi bardzo. Załatwiła Mi lekarza, bo potrzebowałam pomocy. Zawsze śnią Mi się Cci ludzie mający dobre intencje. ludzie o złotych sercach. Chciałabym mieć częściej się kontaktować i spotykać z takimi ludźmi.

Jak mam patrzeć optymistycznie na świat jeżeli nie mam nowego życia. Co z tego, że kończę szkołę jak nie ma dla Mnie nic nowego! Cały czas nauczyciele Mnie wspierają, szkoły nie likfidują, nikt na emeryturę nie odchodzi no co jakiś czas się zmienia, ale ja wciąż jestem pozostawiona sama sobie. Nadal jestem zła na rodziców i mam do Nich żal oczywiście kocham ich, ale nie rozumiem dlaczego nie mogęprzedłużyć sobie roku w sęsie nie promowania. Matura jest ważna.

Dajcie Mi szansę normalnie żyć, normalnie się rozwijać, dajcie Mi szansę rozwijać swoje zdolności i umiejętności. Nie chcę być zamknięta w domu, albo pomagać dzieciom w nauce bez jakiegokolwiek przygotowania. Nie traktujcie Mnie jak przedmiot. Nauczyciele myślą, że jak będę miała dobre oceny i skończę szkołę średnią  to znajdę jakąś szkołę. To nie prawda. Moi rodzice też sobie ubzdurali oni są chorzy na głowę.

Niewidomi też mogą się uczyć tylko trzeba im dać szansę i rozsądnie im pomóc. Moja pewna koleżanka też niewidoma, która też uczy się w podobnym ośrodku miała raz rod wydłużony później na takiej zasadzie, że stawiano jej jedynki z przedmiotów maturalnych żeby mogła nadrobić te zaległości i nic złego się nie działo. A ja co! Szkoła wymyśla jakieś bzdury. Poradni psychologicznopedagogicznej się nie zmieni zawsze będą jakiejś poślizgi i jakieś wymówki, ale najczęściej to niektóre osoby w szkole nie chcą Mi pomóc i myślą, że moi rodzice coś wymyślili. Nawet nikt się nie zapytał czy ja chcę. Mój kolega miał tę samą sytuację. Rodzice robili wszystko żeby z raz nie zdał i żeby dostał nauczanie indywidualne. Ja nie mam poważnej choroby, ale trochę przeszłam w życiu i jest to dla Mnie wielka trauma i niestety problemy neurolologiczne emocjonalne też mam co nie znaczy, że nie wyjdę z tego, ale to potrzeba czasu. I co! Najpierw szkolna psycholog powiedziała, że Mi pomorze, a teras się wycofuje i mówi, że to naciąganie! Naciąganie to jest wtedy jak bym jeszcze ras miała stawać na komisje i robić z siebie wariatkę!

Jestem niewidoma, a nie upośledzona, że muszę obracać się wśród ludzi upośledzonych umysłowo. Owszem osoby zdrowe oczywiście niektóre nie rozumieją osób niewidomych i nic się z tym nie zrobi. Ale to nie znaczy, że mam obracać się wśród ludzi z jeszcze gorszą niepełnosprawnością!  W szkole muzycznej spotykałam się ze zdrowymi, no to były wybrane osoby nie mogę sobie też zakładać, że będę miała przyjaciół wśród ludzi zdrowych, chociaż kto wie, ale nie można Mnie spychać ma margines! Pani psycholog mogłaby spytać się kogo oni tam przyjmują w jakiejś akademii artystycznej jeżeli tylko ludzi upośledzonych to ja nie pójdę, bo nie będę się tam dobrze czuła! Widać, że sama nie wie jak Mi pomóc i tylko chroni swoje stanowisko! Mówiła, że mam jakieś plany i zamierzenia no i mam! Sama nie wiedziała co powiedzieć.